Kesihatan Reproduktif dalam Tetapan Kemanusiaan

Semasa krisis, keperluan untuk perkhidmatan kesihatan reproduktif dalam persekitaran kemanusiaan tidak hilang. Malah, ia meningkat dengan ketara. Cerita yang dipaparkan dalam siaran ini ialah akaun orang pertama daripada mereka yang pernah tinggal dan bekerja dalam tetapan kemanusiaan.

Di seluruh dunia, lebih ramai orang bergerak berbanding sebelum ini. Menjelang akhir tahun 2018, terdapat kira-kira 70.8 juta orang telah dipindahkan secara paksa, dan dianggarkan bahawa 136 juta orang memerlukan bantuan kemanusiaan secara global. Kira-kira separuh daripada semua pelarian, pelarian dalaman, dan penduduk tanpa kerakyatan adalah wanita dan kanak-kanak perempuan. Mereka yang berada dalam persekitaran kemanusiaan dan mereka yang dipindahkan secara paksa menghadapi risiko yang lebih tinggi untuk banyak masalah kesihatan, termasuk yang berkaitan dengan kesihatan reproduktif.

Apa yang Perempuan dan Gadis Hadapi

Semasa krisis kemanusiaan, keperluan untuk penjagaan kesihatan reproduktif tidak hilang. Malah, ia meningkat dengan ketara. Wanita dan kanak-kanak perempuan lebih berkemungkinan mengalami akses kontraseptif yang terganggu—terutamanya dengan kaedah yang memerlukan bekalan semula yang kerap, seperti pil— kerana komoditi dan profesional kesihatan terlatih menjadi semakin terhad dan infrastruktur untuk menghantar kontraseptif ditutup.

Wanita dan kanak-kanak perempuan juga lebih cenderung menjadi mangsa keganasan seksual semasa krisis kemanusiaan. Keganasan seksual dan berasaskan jantina digunakan sebagai satu taktik perang dalam banyak konflik. Dan meninggalkan tidak menjamin keselamatan: Wanita dan gadis sering menghadapi risiko keganasan seksual dan berasaskan jantina sepanjang perjalanan mereka dan sebaik sahaja mereka sampai ke destinasi mereka.

Tambahan pula, wanita kurang berkemungkinan mendapat akses kepada pemakanan yang boleh dipercayai, selalunya kekurangan akses kepada penjagaan antenatal, dan lebih berkemungkinan bersalin lebih awal. Ditambah pula dengan fakta bahawa penjagaan obstetrik kecemasan dan bilik bersalin yang dilengkapi dengan kebersihan hampir tidak wujud, kehamilan menjadi semakin berbahaya.

Apa yang Dilakukan Untuk Menyediakan Penjagaan Kesihatan Reproduktif dalam Tetapan Kemanusiaan

Penyepaduan penjagaan kesihatan reproduktif ke dalam persekitaran kemanusiaan telah mencapai kemajuan yang ketara dalam beberapa dekad yang lalu, termasuk kemasukan perkhidmatan kesihatan reproduktif ke dalam Projek Sphere. Piagam Kemanusiaan dan Piawaian Minimum dalam Tindak Balas Kemanusiaan, yang menetapkan penanda aras global untuk membimbing responden.

Tambahan pula, keperluan kesihatan reproduktif juga ditangani dalam Pakej Perkhidmatan Permulaan Minimum dibangunkan oleh Kumpulan Kerja Antara Agensi mengenai Kesihatan Reproduktif dalam Krisis (IAWG). Pada 2018, IAWG mengeluarkan versi kemas kini bagi Manual Bidang Antara Agensi mengenai Kesihatan Reproduktif dalam Tetapan Kemanusiaan.

Walau bagaimanapun, walaupun terdapat penubuhan piawaian untuk penyediaan kesihatan reproduktif dalam tetapan kemanusiaan dan usaha oleh organisasi yang bekerja dalam tetapan ini, jurang masih kekal. Halangan kepada pelaksanaan tidak unik untuk kesihatan reproduktif. Pembiayaan untuk bantuan kemanusiaan terus ketinggalan tahun demi tahun, dengan kesan ke atas semua aspek kesihatan. Aspek sistemik dan budaya turut memberi kesan kepada pelaksanaan. Secara ketara, banyak campur tangan gagal mencapai golongan yang paling terdedah—remaja, orang kurang upaya, individu LGTBI dan pekerja seks.

Kesihatan Reproduktif dan Bantuan Kemanusiaan

Dengan banyak konflik yang berlarutan bukan bertahun-tahun tetapi berdekad-dekad, banyak organisasi kemanusiaan merangka semula program mereka untuk merangkumi lebih banyak perancangan jangka panjang dan penyampaian perkhidmatan, bukan hanya tindak balas kecemasan. Ia bukan perkara biasa bagi wanita atau kanak-kanak perempuan untuk hidup 20 tahun dalam suasana kemanusiaan. Itu boleh bermakna hampir keseluruhan umur reproduktif mereka. Keutamaan kesuburan mereka tidak kekal statik pada masa ini—yang bermaksud keperluan pembiakan mereka bukan sahaja penting, tetapi penting.

Pada asasnya, responden mesti mengutamakan kesihatan reproduktif dalam bantuan kemanusiaan, bukannya diletakkan di tempat kedua. Ini termasuk menggabungkan kesihatan reproduktif dalam perancangan kesediaan jangka panjang, menyediakan bekalan kesihatan reproduktif dan ibu dalam semua kit kesediaan, dan mengukuhkan sistem untuk menyampaikan penjagaan reproduktif semasa krisis. Ia juga termasuk fokus pada isu berkaitan seperti mencegah keganasan berasaskan jantina dan menyediakan perkhidmatan sokongan psikososial dan kesihatan mental. Tambahan pula, dan mungkin yang paling penting, penjagaan kesihatan reproduktif mesti responsif kepada perubahan keperluan dan keinginan wanita dan kanak-kanak perempuan.