Bagaimana Penglibatan Yang Dipertingkatkan Dengan Sektor Swasta Dapat Meluaskan Akses Kepada Perancang Keluarga Dan Membawa Dunia Lebih Dekat kepada Liputan Kesihatan Sejagat

Janji perlindungan kesihatan sejagat (UHC) adalah sebagai inspirasi kerana ia adalah aspirasi: menurut WHO, ini bermakna "semua orang mempunyai akses kepada rangkaian penuh perkhidmatan kesihatan berkualiti yang mereka perlukan, bila dan di mana mereka memerlukannya, tanpa kesulitan kewangan". Dengan kata lain, "jangan tinggalkan sesiapa pun". Komuniti global telah menetapkan untuk mencapai janji ini menjelang 2030, dan hampir semua negara telah melakukannya ditandatangani pada untuk memenuhinya. Tetapi menurut anggaran terkini, 30% dunia masih tidak dapat mengakses perkhidmatan kesihatan penting, bermakna lebih daripada dua bilion orang kini tertinggal.

Antara yang ditinggalkan ialah ratusan juta gadis dan wanita yang aktif secara seksual di negara berpendapatan rendah dan sederhana (LMICs) yang berusaha untuk mengelakkan kehamilan tetapi kekurangan akses kepada kontraseptif moden. Walaupun dianggap sebagai elemen utama penjagaan kesihatan primer dan dikaitkan dengan pelbagai hasil kesihatan yang positif - daripada kematian ibu dan anak yang lebih rendah kepada pemakanan yang lebih baik dan jangka hayat yang lebih lama - perancangan keluarga masih tidak dapat dicapai oleh terlalu ramai orang di terlalu banyak tempat, menyekat janji UHC dan menjejaskan masa depan yang sihat untuk banyak keluarga dan komuniti.

Tahun ini menandakan detik titik tengah untuk merealisasikan SDG 3 dan keseluruhan Agenda 2030 untuk pembangunan mampan (SDG), jadi ini adalah masa yang sesuai untuk mengambil kira kemajuan, menggandakan amalan terbaik dan mencuba penyelesaian baharu untuk mengisi jurang yang tinggal. Dengan 218 juta kanak-kanak perempuan dan wanita dalam LMIC yang ingin mengelakkan kehamilan tetapi tidak menggunakan kaedah kontraseptif moden, realitinya ialah kita tidak akan mencapai matlamat perancangan keluarga kita tanpa pendekatan baharu yang inovatif untuk menyampaikan atau memudahkan penjagaan. Satu pendekatan - hampir tidak baru, tetapi sering diabaikan - ialah penglibatan proaktif dan disengajakan dengan sektor swasta: sumber yang kurang dimanfaatkan dalam pergerakan perancangan keluarga.

Apabila orang ramai berusaha untuk mencegah kehamilan dengan menggunakan kontraseptif, mereka beralih kepada pelbagai kaedah dan titik penyampaian perkhidmatan. Di kebanyakan negara, pusat penyampaian perkhidmatan ini biasanya adalah klinik dan farmasi kerajaan, tetapi 34% wanita dan kanak-kanak perempuan dalam LMIC mengakses kontraseptif mereka daripada sektor swasta - terutamanya pelanggan muda, belum berkahwin yang mencari kaedah bertindak pendek seperti kondom dan pil, dan mereka yang tinggal dalam masyarakat bandar berpendapatan tinggi. Walaupun di negara yang didominasi oleh penyediaan perkhidmatan sektor awam, komoditi perancangan keluarga mungkin dihasilkan, dibekalkan, diedarkan dan/atau dipromosikan oleh entiti sektor swasta, dengan banyak jenama swasta tempatan dan penyedia maklumat menikmati tahap kepercayaan yang tinggi merentas pelbagai komuniti. Dan semakin banyak, penanggung insurans dan majikan swasta menawarkan pakej perlindungan kesihatan yang termasuk kontraseptif, yang mungkin hanya tersedia kepada pelanggan yang berpendapatan tinggi dan tahap pekerjaan, tetapi menyediakan jalan baru untuk akses dan perkongsian kos melalui penglibatan dengan sektor swasta.

Walaupun sering dirujuk secara agregat (“sektor swasta”), koleksi syarikat dan penyedia perkhidmatan ini adalah pelbagai, dinamik dan berakar umbi dalam kedua-dua perancangan keluarga dan sistem kesihatan secara lebih meluas – mewakili aset penting dalam usaha negara untuk mengatasi yang tidak dipenuhi. keperluan untuk kontraseptif dan mencapai UHC. Malah, banyak kerajaan negara telah mula mengakui potensi ini dan menggariskan peranan khusus untuk sektor swasta dalam perancangan keluarga: Hampir semua Pembuat komitmen FP2030 telah menyeru sektor swasta untuk menjalankan fungsi utama dalam ekosistem perancangan keluarga mereka, termasuk pembiayaan dan insurans, pembangunan tenaga kerja, rantaian bekalan dan logistik, data, pemasaran, kesedaran, peningkatan kualiti, ICT, dan beberapa bidang lain yang penting untuk merealisasikan matlamat perancangan keluarga negara. Pengutamaan dan kekhususan penglibatan sektor swasta sedemikian oleh kerajaan LMIC menandakan era baru keterbukaan kepada "pendekatan pasaran keseluruhan,” di mana pihak berkepentingan sistem kesihatan boleh memaksimumkan kecekapan, ekuiti dan kemampanan usaha perancangan keluarga melalui penyelarasan merentas sektor, meletakkan negara lebih jauh di sepanjang laluannya ke arah UHC.

Memandangkan saiz dan skop sektor swasta dalam perancangan keluarga dan jangkaan yang ditetapkan untuknya oleh kerajaan negara, terdapat peluang untuk membawa aktor penting ini ke meja dengan cara yang lebih bermakna dan saling menguntungkan - yang memanfaatkan inovasi, kepakaran mereka. , capaian, sumber dan pengaruh untuk memastikan tiada sesiapa yang ketinggalan. Sudah tentu, penglibatan sedemikian bukan tanpa risiko: terdapat banyak contoh entiti sektor swasta yang menyediakan produk dan perkhidmatan yang tidak berkualiti, mengenakan harga yang tidak munasabah, beroperasi di luar peraturan, memburukkan lagi ketidaksamaan, dan menjalankan perniagaan dengan cara yang tidak beretika. Dengan penglibatan yang bermakna, komuniti perancang keluarga dan sektor swasta boleh mengemudi risiko ini secara bersama dan berjaya untuk merealisasikan janji perancangan keluarga untuk semua yang menginginkannya dan meletakkan perancangan keluarga sebagai elemen penting UHC.

Peluang Perlindungan Majikan Swasta untuk Perancang Keluarga

Satu pendekatan untuk meluaskan akses kepada kontraseptif melalui sektor swasta wujud dalam peranannya sebagai majikan. Apabila syarikat mengambil dasar baharu untuk menggalakkan kesaksamaan jantina, pemerkasaan wanita, kesihatan dan kesejahteraan serta matlamat lain dalam tenaga kerja atau rantaian bekalan mereka, mereka boleh memastikan bahawa perancangan keluarga disertakan – berpotensi meliputi ribuan pekerja sekaligus. Projek Akses Sejagat, misalnya, telah menggerakkan lebih daripada 20 syarikat untuk menyepadukan SRH dan perancangan keluarga ke dalam pakej perkhidmatan kesihatan mereka untuk pekerja, memperluaskan akses kepada lebih dua juta pekerja rantaian bekalan wanita di 17 negara. Beberapa syarikat yang mengambil bahagian mendapati bahawa dasar ini juga meningkatkan produktiviti, mengurangkan ketidakhadiran, dan meningkatkan hubungan pekerja-pengurus, memberikan kedua-dua alasan sosial dan kewangan untuk mengekalkan komitmen. Melalui model perlindungan insurans tenaga kerja yang inovatif seperti ini, sektor swasta boleh menyumbang kepada masyarakat tanpa menjejaskan keuntungannya, sambil meringankan beban kerajaan untuk berkhidmat kepada segmen penduduk tertentu.

Kesihatan Digital Sektor Swasta dan Inovasi Penjagaan Diri dalam Perancangan Keluarga

Sektor swasta juga boleh membantu merapatkan jurang akses dalam perancangan keluarga melalui kesihatan digital dan penjagaan diri. Apabila bercakap mengenai topik sensitif seperti SRH, selalunya sukar bagi sistem kesihatan untuk menjangkau komuniti tertentu yang aktiviti seksualnya mungkin mendapat stigma - seperti remaja dan belia, wanita yang belum berkahwin, LGBTQIA+ dan lain-lain. Pada masa yang sama, terdapat berpuluh-puluh tetapan yang rapuh dan kecemasan tanpa infrastruktur untuk perkhidmatan kesihatan formal, mengehadkan akses kepada perancangan keluarga. Di sinilah inovasi sektor swasta masuk. Landskap tunas syarikat pemula dan firma teknologi dalam kesihatan global telah mempelopori rangkaian penyelesaian kesihatan digital yang memudahkan perbualan sulit SRH, perkongsian maklumat, penyampaian perkhidmatan atau hubungan penjagaan antara pelanggan dan pembekal mereka, memintas halangan tradisional kepada perancangan keluarga untuk kumpulan yang sukar dijangkau. Terdapat juga percambahan swasta penyelesaian penjagaan diri dalam perancangan keluarga yang meletakkan SRH di tangan kanak-kanak perempuan dan wanita - membolehkan campur tangan kritikal seperti kontraseptif suntikan atau pil kontraseptif oral dapat dikekalkan walaupun dalam menghadapi konflik, wabak dan kecemasan lain.

Memacu Permintaan dan Pengambilan melalui Saluran Sektor Swasta

Satu bidang terakhir di mana sektor swasta menawarkan potensi untuk membantu usaha global ke arah 2030 ialah penjanaan permintaan untuk perkhidmatan kesihatan awam seperti perancangan keluarga. Terdapat sebab mengapa soda dalam botol dan masa siaran mudah alih lebih mudah diakses di kebanyakan komuniti luar bandar yang berpendapatan rendah berbanding ubat-ubatan asas – dan mengapa pihak berkuasa tempatan, kadangkala, bergantung pada saluran sektor swasta sedemikian untuk mencapai matlamat kesihatan awam: pengguna mahukannya. Organisasi pemasaran sosial dan francais swasta memahami perkara ini, dan banyak lagi telah menjadi pemacu yang boleh dipercayai pengambilan kontraseptif dalam LMIC melalui aktiviti promosi yang terbukti untuk meluaskan kedua-dua akses dan pilihan dalam perancangan keluarga. Dengan menggandingkan pemesejan kesihatan awam dengan jenama sektor swasta yang boleh dipercayai dan saluran pemasaran terus kepada pengguna mereka, komuniti perancang keluarga boleh mendapatkan sektor swasta sebagai pemudahcara permintaan dan kesedaran dalam sistem kesihatan awam dan rakan kongsi utama dalam mencapai akses sejagat.

Memandang ke Hadapan 2030

Sama sekali tidak komprehensif, bidang penglibatan sektor swasta dalam perancangan keluarga ini - dasar pekerjaan, kesihatan digital, penjagaan diri dan penjanaan permintaan - menawarkan model berharga untuk memperluaskan akses kepada perancangan keluarga yang komprehensif dan pilihan SRH untuk kanak-kanak perempuan, wanita dan lain-lain pada masa ini ketinggalan di bawah status quo. Komuniti perancang keluarga harus berusaha untuk mengaktifkan generasi baharu rakan kongsi sektor swasta dalam gerakan yang sentiasa penting ini.

• Untuk penderma dan organisasi masyarakat sivil, ini boleh bermakna keterbukaan yang lebih besar untuk memasukkan sektor swasta sebagai pelaksana dalam program perancangan keluarga - mungkin memanfaatkan infrastruktur sektor swasta untuk pengedaran jarak jauh atau platform mudah alih untuk penjagaan terus kepada pengguna dan penangkapan data.
• Untuk kerajaan dan pembuat dasar, ini mungkin bermakna meneroka dasar, peraturan, insentif dan perkongsian yang memupuk persekitaran yang membolehkan inovasi sektor swasta, atau yang mengukir tanggungjawab, saluran atau segmen pasaran khusus untuk rakan kongsi sektor swasta.
• Untuk penyelidik dan ahli akademik, ini mungkin memerlukan penciptaan bukti baharu untuk mengukur (dan melayakkan) kesan sumbangan sektor swasta dan kelebihan sosial atau ekonomi pelaburan dalam perancangan keluarga – yang kesemuanya akan membantu rakan kongsi mengoptimumkan penglibatan mereka dengan sektor swasta.

Daripada bersaing dengan sektor awam atau menjejaskan pelaburan kesihatan awam selama beberapa dekad, pendekatan ini boleh direka bentuk untuk melengkapkan atau menambah usaha kerajaan, penderma, masyarakat sivil dan rakan kongsi lain, dengan itu menjangkau lebih ramai orang tanpa membebankan lagi sistem kesihatan sumber rendah. Memandangkan tahun 2030 semakin hampir, dunia tidak boleh melepaskan peluang untuk meluaskan akses kepada perancangan keluarga dan penjagaan kesihatan untuk semua. Jika kami berharap untuk memanjangkan janji UHC kepada semua orang, sektor swasta mesti menjadi sebahagian daripada - dan rakan kongsi dalam - penyelesaian.