Shahin Sheikh dan Nusrat Akter yang bukan nama sebenar memulakan perjalanan yang dipandu cinta muda. Shahin (pelajar darjah 10) dan Nusrat (pelajar darjah 8) melanggar norma masyarakat dan meninggalkan rumah mereka, membuatkan ibu bapa mereka sangat prihatin.

Di jalan-jalan yang sibuk di Dhaka, ibu kota Bangladesh, Shahin dan Nusrat mencari perlindungan di bilik sewa yang sempit, mengambil pekerjaan sambilan untuk menampung kehidupan. Kembali ke kampung halaman mereka, keluarga mereka memulakan pencarian terburu-buru, mendapatkan bantuan daripada pihak berkuasa tempatan dan ketua masyarakat.

Beberapa bulan berlalu, dan realiti kehidupan bandar yang keras mula membebani mereka. Shahin menjadi penjaja beca, manakala Nusrat bekerja sebagai pembantu rumah. Mereka segera menyedari bahawa cinta, walaupun berkuasa, tidak dapat memberikan kestabilan yang mereka dambakan.

Dengan berat hati dan perspektif baru, Shahin dan Nusrat memutuskan untuk pulang ke rumah, di mana mereka disambut dengan rasa lega, kegembiraan dan kebimbangan. Walau bagaimanapun, kerana mereka telah tinggal bersama, orang dari persekitaran mereka memaksa keluarga mereka berkahwin, jika tidak, mereka mungkin telah diketepikan daripada masyarakat kerana stigma perzinaan masyarakat. Jadi kedua-dua keluarga bersetuju untuk melangsungkan perkahwinan mereka. Keputusan ini mengubah kehidupan mereka secara dramatik, dengan Nusrat menyandang peranan sebagai suri rumah dan Shahin mencari sumber pendapatan tambahan.

Dalam beberapa bulan, Nusrat melahirkan seorang bayi perempuan di tangan bidan tempatan yang tidak mempunyai latihan formal. Disebabkan kekurangan pengetahuan tentang kesihatan dan pemakanan, bayi mereka kurang berat badan dan kekurangan zat makanan. Mereka akhirnya melawat ahli sihir, agama, atau 'kabiraj' tempatan untuk rawatan dan bukannya penyedia penjagaan kesihatan tempatan mereka.

Kesan Kehidupan Sebenar Perkahwinan Remaja

Kisah ini, walaupun unik dalam perinciannya, adalah lambang isu yang lebih besar yang mengelilingi akses belia kepada perancangan keluarga dan perkhidmatan AYSRH di Bangladesh. Perkahwinan remaja seperti kes Shahin dan Nusrat menunjukkan cabaran tipikal untuk perancangan keluarga dan kesihatan reproduktif seksual di Bangladesh. Negara ini mempunyai kelaziman perkahwinan remaja ke-8 tertinggi di dunia, dan kelaziman tertinggi di Asia, menurut UNICEF.

lebih kurang, 38 juta wanita dan kanak-kanak perempuan berkahwin sebelum mereka mencapai 18. Dan daripada mereka, 24 peratus melahirkan anak sebelum umur 18 tahun.

Dalam masyarakat yang berakar umbi dalam adat keluarga tradisional, adalah tidak biasa bagi keluarga berpendapatan rendah dan sederhana yang tinggal bersama ibu bapa dan adik-beradik mereka untuk membincangkan perancangan keluarga dan amalan kesihatan reproduktif (FP/RH). Ia tetap menjadi pantang larang. Golongan muda, terutamanya remaja perempuan, sering bergelut untuk menyatakan pendapat mereka untuk membuat keputusan FP/RH yang sukar tentang tubuh mereka.

Walaupun belia mempunyai autonomi untuk memilih pasangan mereka, norma masyarakat sering menentukan bila dan bagaimana mereka harus hamil, menentukan jangkaan kesihatan reproduktif dan kehamilan mereka.

Ramai isteri muda yang berpendidikan membuat keputusan FP/RH selepas berbincang dengan kumpulan sebaya mereka. Bakal pengantin lain sering terpaksa berhenti belajar dan mengorbankan impian mereka untuk kerjaya yang baik dan kebebasan kewangan sebaik sahaja mereka memilih pasangan lelaki mereka.

Cabaran dalam Menangani Halangan AYSRH di Bangladesh

Keganasan berasaskan jantina kekal sebagai satu lagi halangan penting di Bangladesh untuk menangani hak seksual dan kesihatan reproduktif (SRHR), terutamanya untuk kanak-kanak perempuan. Lebih separuh (54.2 peratus) wanita Bangladesh menghadapi keganasan fizikal dan/atau seksual sepanjang hayat mereka dan hampir 27 peratus dalam 12 bulan lalu, menurut Biro Perangkaan Bangladesh data. Anehnya, 25% wanita Bangladesh berumur 15-49 percaya bahawa suami adalah wajar memukul atau memukul isteri mereka, menurut sebuah tinjauan UNICEF.

Komuniti luar bandar dan terpinggir sering menghadapi halangan budaya dan sosio-ekonomi ini untuk mengakses perancangan keluarga dan perkhidmatan SRHR, seterusnya mengehadkan capaian campur tangan.

Cabaran masyarakat yang mudah tetapi penting ini menceritakan keadaan sedih penyertaan wanita dalam perancangan keluarga dan kesihatan reproduktif seksual di Bangladesh. Trend ini bukan sahaja mempunyai implikasi kesihatan yang serius untuk kedua-dua ibu muda dan anak-anak mereka tetapi juga menjejaskan kesihatan wanita muda dan keupayaan mereka untuk membuat pilihan termaklum tentang perancangan keluarga.

Pendidikan SRHR telah menjadi sebahagian daripada kurikulum sejak 2013. Selain itu, pengajian telah mendapati bahawa kekurangan pendidikan seksualiti komprehensif (CSE) di sekolah dan komuniti sebahagian besarnya mempengaruhi isu kesihatan reproduktif seksual untuk belia.

Penyelidikan penemuan seterusnya menunjukkan bahawa halangan besar dan stigma yang berkaitan, yang berkaitan dengan norma dan pantang larang budaya, perasaan malu dan stigma yang berkaitan, dan kekangan agama menghalang penyebaran maklumat mengenai seksualiti di sekolah menengah dan menengah tinggi di Bangladesh. Menurut sebuah 2018 belajar yang dikendalikan oleh Sekolah Kesihatan Awam BRAC James P. Grant, kedua-dua pendidik dan pelajar mengalami ketidakselesaan apabila membincangkan topik SRHR. Walau bagaimanapun, usaha untuk menyediakan CSE telah meningkat, kerana inisiatif didorong oleh organisasi seperti UNFPA dan WHO.

Menentang Segala Kemungkinan, Kemajuan Berterusan

Matlamat Pembangunan Lestari (SDG) Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, khususnya, Matlamat Nombor 3.7, menekankan akses sejagat kepada perkhidmatan penjagaan kesihatan seksual dan reproduktif, perancangan keluarga, maklumat, pendidikan, dan penyepaduan ke dalam strategi nasional. Di sebalik cabaran-cabaran ini, Bangladesh telah mencapai kemajuan yang ketara dalam meningkatkan perancangan keluarga dan perkhidmatan kesihatan reproduktif. Pengurangan dalam kadar kesuburan purata daripada 6.3 kanak-kanak setiap wanita pada tahun 1970-an kepada sekitar 2.1 hari ini adalah bukti usaha ini.

Penggunaan kontraseptif di kalangan golongan muda juga telah meningkat, dengan moden kadar prevalensi kontraseptif dalam kalangan wanita berkahwin berumur 15-49 meningkat kepada 65.6% pada 2021.

Di tengah-tengah pengaturcaraan FP/RH negara terletak kader penting profesional penjagaan kesihatan yang dikenali sebagai Pembantu Kebajikan Keluarga (FWA). Program FWA mewakili komponen penting dalam sistem penjagaan kesihatan, memenuhi keperluan unik penduduk belia dan menangani pelbagai cabaran yang dihadapi ibu muda dan keluarga.

Perkhidmatan kesihatan mesra belia telah memainkan peranan penting dalam melibatkan golongan muda dalam aktiviti SRHR dan perancangan keluarga. Perkhidmatan ini mewujudkan persekitaran yang selesa dan tidak menghakimi di mana individu muda boleh mendapatkan nasihat, kaunseling dan kontraseptif.

Program pendidikan dan advokasi rakan sebaya, didorong oleh organisasi seperti Persatuan Perancang Keluarga Bangladesh (BFPA), telah berusaha untuk memperkasakan golongan muda untuk meningkatkan kesedaran dan menyebarkan maklumat dalam komuniti mereka. Inisiatif ini telah membantu mengurangkan stigma dan menggalakkan tingkah laku yang lebih sihat. Strategi akar umbi seperti Jiggasha (bertanya) komuniti yang terlibat dalam program. Pelbagai organisasi kebangsaan dan antarabangsa membangunkan bahan dan alatan sokongan untuk program perancangan keluarga, termasuk kesedaran kesihatan reproduktif. Aktiviti pembinaan kapasiti dan kajian penyelidikan juga telah dijalankan untuk meningkatkan keberkesanan program.

Kerajaan Bangladesh, dengan kerjasama organisasi antarabangsa dan NGO, telah menunjukkan komitmennya untuk melibatkan golongan muda dalam SRHR dan perancangan keluarga. Inisiatif seperti Strategi dan Pelan Tindakan Kesihatan Remaja Kebangsaan (2017-2030) dan Garis Panduan Perkhidmatan Kesihatan Mesra Belia mengutamakan penyertaan dan penglibatan belia.

Tinjauan Ringkas Pada Kempen FP

• 1953 – Pengenalan kempen perancangan keluarga dengan tumpuan kepada kaunseling berasaskan klinik dan pembantu kelahiran tradisional.
• 1975 - Pembentukan Unit Maklumat, Pendidikan, dan Motivasi (IEM), komponen penting untuk kejayaan program.
• 1976 – Pelaksanaan Dasar Kependudukan yang melibatkan latihan wanita untuk menyediakan kaunseling perancangan keluarga.
• 1980-an – Penekanan untuk meningkatkan kesedaran dan memupuk sikap positif terhadap perancangan keluarga.
• 1990-an – Program Sektor Kesihatan dan Penduduk (HPSP) menggalakkan kesihatan reproduktif dan kebolehcapaian.
• 2004 – Pelancaran Dasar Penduduk Bangladesh dengan objektif untuk mengurangkan kadar kesuburan, meningkatkan kesihatan reproduktif, dan menggalakkan kesaksamaan jantina.

Di negara yang sebahagian besar penduduknya terdiri daripada golongan muda, penglibatan belia dalam perancangan keluarga dan aktiviti SRHR adalah penting. Maklumat SRHR yang komprehensif bukan sahaja menggalakkan pendidikan tetapi juga mengurangkan kos penjagaan kesihatan, menggalakkan kesaksamaan jantina dan memupuk pertumbuhan ekonomi. Menangani cabaran dan halangan yang dihadapi oleh belia Bangladesh dalam perancangan keluarga dan SRHR adalah penting untuk kesejahteraan dan kemakmuran negara. Semasa negara maju, pemimpin advokasi mesti memastikan suara belianya didengari, dan pilihan serta hak mereka dihormati, membolehkan mereka membuat keputusan termaklum tentang kesihatan seksual dan reproduktif mereka.