Di Luar Tetapan Kemanusiaan: Keperluan Orang Muda Untuk Perancang Keluarga Masih Tidak Dipenuhi di DRC

Republik Demokratik Congo (DRC) mempunyai krisis kemanusiaan yang paling kompleks dan berpanjangan di Afrika dan krisis orang terlantar dalaman (IDP) keempat di dunia. Krisis kemanusiaan yang berterusan dan teruk di DRC adalah hasil daripada sejarah panjang konflik dan keganasan yang dicirikan oleh pemindahan paksa. Menurut angka terkini dari Mac 2022, terdapat 5.97 juta IDP di negara ini, yang mana konflik atau serangan oleh kumpulan bersenjata telah menyebabkan hampir 96% (OCHA) dipindahkan. Pertempuran masa lalu antara tentera kerajaan dan pemberontak mengakibatkan penderaan yang meluas terhadap penduduk awam dan krisis kemanusiaan yang berpanjangan.

Sepanjang beberapa dekad yang lalu, kerumitan kerumitan (hak sivil dan berasaskan jantina) di DRC hanya meningkat, ditambah lagi dengan pelbagai faktor. Ketaksamaan jantina dan berasaskan jantina kekerasane (GBV) ialah kebimbangan yang serius untuk pelarian dari DRC. Pada musim bunga 2022, konflik di Timur DRC meningkat apabila Mouvement du 23 Mars (M23) kumpulan tentera pemberontak terlibat dalam pertempuran dengan kerajaan di wilayah Kivu Utara. Ini mencetuskan keganasan dan perpindahan di seluruh wilayah. Sehingga November 2022, beberapa 5.5 juta orang telah dipindahkan di dalam negara.

Pegawai kerajaan bekerjasama dengan rakan kongsi yang berbeza untuk menyokong DRC dalam menyediakan keselamatan untuk orang yang dipindahkan. Rakan kongsi kemanusiaan yang berbeza campur tangan untuk menyediakan penjagaan kesihatan yang penting semasa krisis, seperti UNFPA menyokong akses kepada rangkaian perkhidmatan holistik, di mana perkhidmatan dan maklumat tentang kesihatan reproduktif, berasaskan jantina keganasan (GBV), dan eksploitasi dan penderaan seksual (SEA) ditawarkan secara percuma kepada wanita dan kanak-kanak perempuan. Ipas DRC menyediakan penjagaan kesihatan seksual dan reproduktif kepada wanita dan gadis yang dipindahkan melalui klinik bergerak di kem. Secara dalaman, terlantar penempatan dan kem telah mencapai atau melebihi kapasiti, dan perkhidmatan asas yang ada sama ada dipanjangkan ke hadnya atau terlalu mahal, yang menjejaskan IDP dan ahli masyarakat setempat.

Kes GBV dalam kalangan penduduk adalah berleluasa dan penduduk yang dipindahkan diiktiraf sebagai berisiko tinggi terhadap keganasan seksual. IDP Belia dan Remaja kekurangan akses kepada kaedah kontraseptif yang berterusan dan sering mengalami perubahan dalam niat kehamilan, kedua-dua dinamik yang meningkatkan risiko kehamilan yang tidak diingini di kalangan golongan muda di bawah umur 24 tahun. Terdapat keperluan untuk meningkatkan penglibatan masyarakat. Kesihatan seksual dan reproduktif IDP di kem dan implikasi pekerja penjagaan kesihatan komuniti dan pendidik rakan sebaya akan menyumbang dalam mengurangkan bilangan kehamilan yang tidak diingini dan jangkitan menular seksual dalam tetapan ini, di samping menambah baik rangkaian rujukan untuk keperluan khusus IDP.

Kehamilan remaja mempunyai akibat kesihatan dan sosial yang besar, yang sering menjadi lebih teruk dalam kerumitan kemanusiaan. Komplikasi yang berkaitan dengan kehamilan dan bersalin adalah punca utama kematian di kalangan kanak-kanak perempuan berumur 15-19 tahun di seluruh dunia. Akses kepada dan penyediaan perkhidmatan berkualiti tinggi adalah terhad kepada IDP yang tidak menerima perhatian khusus yang diperlukan. Remaja yang terdiri daripada IDP, menghadapi halangan dalam mengakses dan menggunakan penjagaan kesihatan yang berkualiti sebelum, semasa, dan selepas kehamilan. Kumpulan remaja tertentu, contohnya, remaja yang sangat muda, remaja yang belum berkahwin, dan mereka yang terlantar akibat peperangan, pergolakan awam, atau kecemasan lain, menghadapi halangan tertentu untuk mengakses perkhidmatan penjagaan kesihatan yang diperlukan.

Memandangkan sifat kecemasan kemanusiaan yang berterusan di Kivu Utara, keperluan untuk perkhidmatan kontraseptif telah meningkat. Remaja yang ingin mengelak atau menangguhkan kehamilan mungkin mempunyai sedikit akses kepada perkhidmatan kontraseptif perancangan keluarga, dan wanita yang mengalami kehamilan yang tidak diingini berkemungkinan tidak mempunyai akses kepada perkhidmatan sokongan. Dalam konteks yang paling berperikemanusiaan, kekurangan maklumat dan perkhidmatan kesihatan reproduktif, termasuk kontraseptif moden, menjejaskan kesihatan wanita dan kanak-kanak perempuan. Wanita yang dipindahkan secara dalaman di North-Kivu terdedah kepada tahap keganasan seksual yang sangat tinggi dan mungkin juga terpaksa terlibat dalam hubungan seks transaksional untuk terus hidup, sambil mengalami pengurangan akses kepada kaedah kontraseptif. Memandangkan pelbagai rakan kongsi masyarakat kini campur tangan dalam kesihatan seksual dan reproduktif dan promosi kesihatan reproduktif wanita, ada harapan untuk ini untuk membalikkan atau membetulkan amalan yang tidak mencukupi.

Perubahan perlu dilakukan untuk mengenali dan menangani dinamik jantina dan kuasa dalam kemudahan penjagaan kesihatan. Memastikan orang ramai tidak mengalami paksaan, diskriminasi, bahawa terdapat penyertaan yang berkesan dan bermakna daripada orang yang prihatin dan penjagaan berpusatkan orang untuk wanita dan kanak-kanak perempuan yang menggunakan seks untuk kelangsungan hidup yang sentiasa berisiko dijangkiti STI akibat paksaan kesihatan reproduktif dan kekurangan perkhidmatan kontraseptif. Banyak yang perlu dilakukan dengan tidak mengabaikan bagaimana menyokong status sosial-ekonomi mereka boleh mengimbangi beberapa cabaran ini.

“…Ibu saya jatuh sakit apabila kami berpindah [ke] di kem pelarian. Saya kemudian memulakan kerja seks untuk mendapatkan ubat dan untuk terus hidup. Apabila saya pergi ke klinik bergerak mereka enggan memberi saya kaedah kontraseptif kerana saya berumur 17 tahun….Saya tidak menggunakan kondom kerana kebanyakan lelaki [enggan]d…Saya kini hamil dua atau tiga bulan dan saya tidak tahu siapa yang bertanggungjawab kerana semua pasangan saya enggan mengakuinya” – Sifa di Kem Bulengo.

Gangguan dalam perkhidmatan perancangan keluarga boleh diminimumkan melalui:

a) tindakan kesiapsiagaan,

b) tindak balas krisis, dan

c) peralihan yang diselaraskan kembali kepada perkhidmatan rutin.

Antara akses belia yang terlantar kepada perancangan keluarga adalah penting dan cara paling kos efektif untuk mengurangkan kematian ibu dan neonatal dalam persekitaran kemanusiaan. Akses kepada perancangan keluarga untuk IDP mesti menjadi bahagian penting dalam tindak balas kemanusiaan dan boleh maju ke hadapan sebagai pemimpin dan pengamal:

• Nasihatkan remaja dan kanak-kanak perempuan tentang kaedah kontraseptif dan berikan mereka kontraseptif jika mereka mahu;
• Meningkatkan kesedaran di kalangan pekerja kesihatan tentang akibat merosakkan kehamilan remaja, yang sering memberi kesan kepada gadis daripada keluarga pelarian;
• Lindungi kanak-kanak perempuan daripada risiko eksploitasi seksual;
• Dengar dengan lebih teliti kepada golongan muda tentang matlamat dan aspirasi mereka; dan
• Berbincang dengan mereka tentang bagaimana kesihatan yang baik, termasuk penggunaan perancangan keluarga secara sukarela, boleh membantu mereka mencapai potensi penuh mereka.

Menghormati dan melindungi hak remaja dalam bidang ini dikaitkan dengan kewajipan Negara untuk menjamin akses universal kepada campur tangan kesihatan seksual dan reproduktif yang komprehensif sebelum, semasa, dan selepas kehamilan untuk semua wanita dan kanak-kanak perempuan. Perancang keluarga adalah menyelamatkan nyawa. Memastikan akses berterusan kepada perancangan keluarga bagi penduduk yang mengalami krisis kemanusiaan diperlukan, dituntut dan boleh dilaksanakan.